رابطة رویکردهای یادگیری با پیشرفت تحصیلی دانشجویان گر‌وه‌های علوم انسانی و فنی مهندسی با توجه به نقش جنسیت

   پژوهش حاضر، با هدف بررسی ارتباط رویکردهای یادگیری با پیشرفت تحصیلی دانشجویان گروه­های علوم انسانی و فنی مهندسی، با توجه به نقش جنسیت انجام شده است. روش این پژوهش، از نوع تحقیقات توصیفی- همبستگی است. جامعة آماری این پژوهش، تمامی دانشجویان دانشگاه شیراز بودند که از بین آنها تعداد 100 نفر (50 نفر رشتة­ علوم انسانی و 50 نفر رشتة فنی مهندسی)، به روش نمونه­گیری دردسترس، انتخاب و به پرسش­نامه تجدیدنظر شدة دو عاملی فرایند مطالعه (R-SPQ-2F) (بیگز، کمبر و لانگ، 2001) پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از روش­های هم­بستگی، رگرسیون و آزمون t مستقل استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که بین رویکرد عمقی، با پیشرفت تحصیلی، هم­بستگی مثبت معنادار و بین رویکرد سطحی، با پیشرفت تحصیلی، هم­بستگی منفی معنادار وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نیزنشان داد که متغیر رویکرد سطحی یادگیری تبیین­کننده منفی معناداری برای پیشرفت تحصیلی بود. همچنین نتایج آزمون t نشان داد که بین دختران و پسران از نظر رویکرد سطحی و بین دو گروه علوم انسانی و فنی مهندسی از نظر رویکرد عمقی یادگیری تفاوت معناداری یافت شد. به طور کلی بررسی رویکردهای یادگیری و تعیین نقاط قوت و ضعف یادگیری دانشجویان اطلاعات مفیدی برای دست اندرکاران، برنامه ریزان آموزشی و اساتید فراهم می­آورد تا شرایط مناسبی برای مطالعه و یادگیری بهتر دانشجویان ایجاد کنند.